Deze blog werd verplaatst naar Kartblog.info.

Ik hoop ook op het nieuwe domein een antwoord te kunnen geven op al je kartvragen!
Vergeet je ook niet in te schrijven op de gratis nieuwsbrief.

zondag 8 november 2009

[Wedstrijd] Recreantenrace 2009 op Genk

Het was een bewogen dag met de nodige pech en alles er rondom.

We vertrokken deze ochtend, gepakt en gezakt, stipt om 6u om in Genk aan te komen om 7:25.
Onderweg de zon langzaam zien opkomen, spijtig genoeg had ik het fototoestel niet bij de hand om een beeld te maken van dit vredevol moment ; zoniet het mooiste van de hele dag.

Bij het inrijden van de straat bleek er geen water op het circuit te liggen, geen mist te hangen, maar wel IJS op het circuit te liggen. Dat belooft...

Onze kart stond nog in Genk gestald, waardoor we bijna niet op het paddock mochten: "geen kart in of aan de auto is niet binnen". Na wat aandringen wou de man ons toch geloven dat de kart al in Genk stond en konden we de spullen beginnen uitpakken.

We kwamen zonder problemen door de technische controle en konden rustig de kart gaan klaarmaken voor de eerste trainingssessie. Transponder opsteken, laatste dingen checken en gaan.

Eerste training

Hoewel ik de bandjes toch wel heel zwaar had gezet, mocht het niet baten. Na een ronde of drie was de kart onderstuurd aan het einde van het rechte stuk evenwijdig met de Europalaan, waarop ik niet anders kon dan alles dicht te gooien en te spinnen.
Eens tot stilstand gekomen, in tegengestelde rijrichting, zag ik de nummer 1 (Michael Jehaes) naderen aan een snelheid waarmee ik ongeveer al kon inschatten dat ook dit fout zou lopen.

Michael botste frontaal op me in wat de nodige schade met zich mee bracht.

Redden wat er te redden valt...

Terug in het paddock was het de schade meten en redden wat er nog te redden viel.
Bumper demonteren, bumpersteun eruit halen en rechtkloppen met de voorhamer, voor zover dit lukte tenmisnte. Uiteindelijk nog even langs De Feyter gepasseerd, maar ook die had geen reserve bumpersteun bij...

De tweede training dus geskipt (wat ik van ervoor al van plan was) en ook de middagpauze meer dan handjes-vol gehad.

Na het repareren van de bumper moesten de bandjes nog omgelegd worden, geen aangename klus bij het koude weer. Uiteindelijk kwam onze buur nog even helpen spontaan opdat we alsnog de eerste manche zouden halen.
Intussen was ook Philippe al ter plekke en ook hij stak een handje toe. Met alle helpende handen vandien nog nipt klaar geraakt om de eerste manche te rijden die al wat vertraging had opgelopen (gelukkig...)
Bij het naar de pits gaan, bleek dat er ook nog eens verlies zat op de voorbandjes, maar met alle rep en rush toch nog tijdig in orde gekregen.

Eerste finale

Ik startte vanaf de 14e plaats (loting), maar na de eerste paar bochten kon ik al net 6-7 plaatsen goedmaken.
Intussen lag de baan weer goed en was het dus volledig mijn biotoop. In de tweede ronde spinde er dan weer iemand aan het einde van het rechte stuk, en natuurlijk kon ik hem niet ontwijken: kart in de broes, uitstappen, terug op baan gooien en vertrekken, ziedaar de eerste blauwe vlaggen.
Na 6 rondjes sprong de Alfano dan naar 65, 70, 75, 80, 90 graden, meteen de eerste opgave van de dag...

De slang van de waterpomp naar de radiateur bleek losgekomen te zijn met al diens gevolgen.

Enigszins gefrustreerd moest ik dan maar plaats nemen aan de post van de marshall, waarop de safety-car mij en nog iemand anders aan het einde van de stint kwam ophalen.
Terug in het paddock was het dus opnieuw schade opmeten.

Gelukkig leek die beperkt: geen pakkingen doorgebrand, piston niet uitgezet of blijven steken,...
De slang naar de radiateur dus maar weer netjes vastgezet en radiateur opnieuw gevuld.

Tweede finale

De tweede manche ging al veel beter. Ik startte van op de 9e plaats. Natuurlijk is er dan wel volk dat in de eerste bocht al de wedstrijd wil winnen wat me dus meteen al naar achteren duwde.
De bandjes (VEGA wit, waar ik nog nooit mee had gereden), bleken achteraf koud nog eens 240gr te zwaar te staan en de stuurstang kregen we niet meer te vervangen, dus was wat krom rijden.
Te merken in de bochten, waar ik hakkelde en bakkelde, waarbij ook nog eens een vette olieplek in de bocht aan de pits te voelen was.

De hele stint mooie, constante tijden gereden van ergens 57.3-57.8 seconden. Aan het einde van de manche dan nog twee mensen kunnen inhalen wat me de tiende plaats bezorgde.


Deze tiende plaats was nét, 1 punt, te kort om de grote finale te mogen rijden. Ik moest dus maar tevreden zijn met de troostfinale, waarin we startten met 12 mensen, ik 5e.
Met de hulp van Bruno en enkele van zijn companen nog tijdig in geslaagd die stuurstang te verwisselen, bandjes wat lichter gezet en we waren weg!

Troostfinale

Opnieuw hetzelfde verhaal van de mensen die de race willen winnen in de eerste bocht...
Ik slaagde er toch in om bij het begin van de 2e ronde nog 3 mensen in te halen (waaronder Martijn) wat me op een 3e of 4e plaats bracht.
Net toen ik deze drie mensen had ingehaald, bleek er iets niet pluis. Het beestje wou niet meer trekken. In de hoop dat hij het wel weer zo doen hield ik Martijn, slalomend en tot zijn ongenoegen ^^, nog achter mij. Helaas besefte ik op het rechte stuk dat ook dit stintje er vroegtijdig op zat en lieten we de drie mannen passeren.


In de pit binnen gereden bleek dat het stuk van de carbu, waar de luchtfilter aan bevestigd is, was losgekomen.


Somber einde van de dag, maar heel wat ervaring op gedaan.
Motorblok er even afgehaald, wat schoongemaakt en meteen meegegeven met Bruno voor revisie.
(Bruno moest opgeven in de 2e manche: remblokje eruit. In extremis toch nog naar de grote finale geraakt en als laatste gestart. Uiteindelijk is hij nog van een28e plaats naar een mooie 8e plaats geklommen)

Uiteindelijk bleek dat ik, met de tijden uit de tweede manche (die ik heb uitgereden), ik 1ste zou geëindigd zijn in de troostfinale. Maarja, vijgen na Pasen en we kunnen er maar van leren.

De kart stond overigens ook in Genk gestald en door de tijdsdruk (bandjes, stuurstang,...) niet aan toe gekomen die basic dingen te checken, ben ik toch een dumb ass.
Binnenkort hebben we dan de kart eindelijk thuis en kunnen we deze dingen ook al vooraf doen.


But what doesn't kill me, makes me stronger.
Volgend jaar zeker terug en zeker beter!

Voorlopig kappen we ermee tot het weer weer wat beter wordt en in die tijd gaat de kart waarschijnlijk nog eens helemaal uit mekaar en terug opbouwen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten